Water

08-09-2019

Water

In de gezondheidskampen in Nepal was ik als ‘assistente’ onder andere verantwoordelijk voor het schoonmaken van de instrumenten, die gebruikt worden bij het onderzoeken van de vrouwen. Het was de eerste keer dat ik als vrijwilliger meeging met Vrouwen voor Vrouwen. In feite is deze taak heel simpel: je tapt drie emmers water en zet ze op een rij op plek waar je een beetje de ruimte hebt voor het schoonmaken. De eerste emmer is voor het schoonmaken van de instrumenten, dat kan met gewoon water. In de tweede doe je desinfectans, daar laat je de schoongemaakte instrumenten een tijdje in staan. De derde is weer schoon water om de desinfectans eraf te spoelen. 

Het eerste dorp waar we met een kamp waren had een openbare plek waar water gehaald kon worden. Een soort dorpspomp, zeg maar. Aan de kraan was een lang stuk stof bevestigd, dat het water stroomlijnde dat anders alle kanten uit zou spuiten. De drie emmers water waren die dag geen probleem. Maar op veel andere plaatsen in Nepal zeker wel. In het ziekenhuis waar we een kamp deden was wel een kraan boven een wasbak, maar er kwam geen water uit. De drie emmers water moesten die dag gehaald worden in een verderop gelegen afdeling van het ziekenhuis. Ook leerde ik dat er soms beneden bij een wasbak een ander kraantje zit, dat de toevoer van het water regelt. Als dat kraantje dicht staat komt er natuurlijk ook geen water uit de kraan. 

In een van de health posts waar we waren was er een plastic vat waar water in zat. Maar uit het kraantje aan het vat stroomde minimaal water; het duurde tijden voordat de drie emmers vol waren. Omdat het zo lang duurde werd het water tappen steeds onderbroken. Anderen hadden ook wat water nodig voor van alles en nog wat. Daardoor duurde het vullen van de emmers nog veel langer. 

De laatste health post die we bezochten lag hoog boven het dorp. De drie emmers water werden die dag beneden in het dorp gevuld en door een paar mannen naar boven gebracht. Daar zette ik ze naast het gebouw; een lekker plekje in de zon aan een klein zandpad dat de berg opging. Twee emmers gewoon water en één met desinfectans. Toen ik een poos later met de eerste afwasteiltjes met vuile instrumenten bij de emmers aankwam snapte ik er niks van. De twee emmers met fris water waren grotendeels leeg en onderin lag allemaal zand! De middelste met desinfectans was nog helemaal vol. Hoe kan dat nou? Ik had de geiten  en kleine koetjes wel gezien, waarmee de vrouwen van beneden uit het dorp over dat zandpad naar plekken hogerop de berg gingen om ze te laten grazen. Maar ik had er totaal niet bij stilgestaan dat die emmers met water ongelofelijk aantrekkelijk waren voor de dieren. Heerlijk fris helder water, slobberen maar! De emmers werden weer gevuld met water uit het dorp beneden en weer wat wijzer geworden legde ik er daarna maar afwasteiltjes overheen.

Soms als ik bij mij thuis de kraan opendoe, waar zo vanzelfsprekend helder en fris drinkwater uitkomt, denk ik nog wel eens aan die ervaringen in Nepal. Zo vanzelfsprekend is dat water uit onze kranen helemaal niet! 

Neely Kok 

Overige berichten